donderdag 3 juni 2010

GROEIPIJN

Wat gaat er allemaal om in je hoofdje, mijn meisje van 13...
Groter worden is leuk...zo nu en dan.
Je kan meer, je mag meer, je vergaart kennis en zelfstandigheid.
Maar soms is groter worden ook bedreigend voor je  bekende wereldje, waar je regelmatig tegenaan schopt, maar waar je je ook zo heerlijk veilig in voelt. Je lijfje verandert, er arriveren allerlei "nieuwe" lichaamsdelen. De hormonen nemen soms de regie helemaal over.
Je groeit vol overgave in het mooie mens dat je zal worden, je vecht je vrij. En toch voel je je soms weer dat kleine meisje, dat graag even 'plakt' tegen haar mama, veilig, warm en met sterke armen om je heen die de grote wereld bij je weghouden als hij je overweldigt.
 Je denkt diep na over het leven en de oneerlijkheid waarmee het leven (of de dood) je kan verrassen. Urenlange gesprekken op het randje van het slapen gaan hebben we dan. Je twijfelt soms of je wel zo met hart en ziel moet liefhebben, omdat dan verliezen ook zo zeer doet.
Mijn meisjelief, HEB LIEF MET ALLES WAT JE IN JE HEBT...Ja , de pijn die je dan voelt bij verlies is groot, maar de vreugde om alles wat je gedeeld en beleefd hebt is zo veel groter!!! Geloof me, het is het waard!
Mijn meisje van 13, zwevend tussen klein en groot.  Fladder nog maar even en maak mijn wereld elke dag een beetje mooier met je lieve lach.
Ik omhels je,
Mama

Geen opmerkingen:

Een reactie posten