De deur naar mijn hart.

De deur naar mijn hart is zo'n oud en afgebladderd Frans deurtje,

dat piept en kraakt maar makkelijk opengaat.

Het sluit maar zelden helemaal en dat is eigenlijk ook niet nodig.

Meestal staat het wagenwijd open,
zodat de liefde ongehinderd in en uit kan stromen.

Het deurtje wordt steeds  mooier naarmate het ouder wordt.

Een tikkeltje scheef hangt het in haar roestige scharnieren.

De kale deurklink nodigt uit tot vastpakken, voelen en openduwen van de deur.

Daar is verrassend weinig kracht voor nodig.

Eenmaal binnen gaat het zoals in zovele harten:

Er wordt intens liefgehad, verdriet verwerkt, gevierd en gedeeld,

angst overwonnen en afscheid genomen.

De tederheid overheerst 

en nodigt uit om te dansen rond het hartenvuur.

Het verbindt en verzacht.

....en dat allemaal achter dat afgebladderde deurtje..


liefs,
Babette