THUISKOMEN BIJ MIJZELF
Een wijze vrouw leert me de waarde van stilte…
De geluiden om me heen zijn zo hard en soms zo dwingend dat ik verleer te luisteren naar het geluid dat van binnenuit komt. Het stemmetje van het kind in mij. De stem van mijn ware ik.
Als je jezelf ontdoet van alle verwachtingen die mensen van je hebben, en de verwachtingen waar je denkt aan te moeten voldoen, wie staat er dan?
Babette de mama, Babette de echtgenote, Babette de zus, de dochter, de vriendin…Voor al die mensen ben je “een bepaalde persoon”.
Maar wie ben je als je al die rollen loslaat?
Wie ben ik in essentie…en…wie wil ik zijn?
In de stilte leer ik te luisteren naar het geluid dat uit mijn diepste verlangens opklinkt. De muziek van mijn meest verborgen gevoelens. De worsteling die ik worstel met de dingen die ik moet leren in dit leven. Terugkerende thema’s en verrassingen. Oude pijn en nieuwe blijdschap.
Als het stil is om je heen komt de bron aan het woord. Een weg van vallen en opstaan en die twee zijn niet altijd in balans. Soms is het heel veel vallen. Maar elke dag biedt nieuwe kansen.
Als ik maar af en toe de tijd neem om te luisteren naar de muziek van mijn ziel, dan vind ik wel mijn weg en dan kan ik gaan staan voor wie ik ben. Dan zijn mijn keuzes, echt mijn keuzes en kom ik thuis bij mijzelf.
Liefs, Babette
