Moedervleugels ontvouwen zich
langzaam
als nieuw blad aan de lentebomen
Zacht ritselend
omsluiten ze de nieuwe ziel
die steeds zichtbaarder aan het licht komt
Al eeuwen zo gewoon
en nog zo’n groot wonder
Moederharten kloppen hun leven lang
voor méér dan één
Onverschrokken, strijdbaar
met geduld geleend van engelen
verwarmen ze
omarmen ze
en moedigen ze hun kinderen aan
uiteindelijk
hun eigen vleugels uit te slaan
